Καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι προγραμματιστής. Αν και έχω σταματήσει εδώ και μερικά χρόνια να ασχολούμαι επαγγελματικά με το αντικείμενο, υπήρξα software reviewer επι σειρά ετών, για αρκετά τεχνολογικά περιοδικά. Σε αντίθεση με την άποψη του bluradio (“...καλό θα ήταν αυτοί που κρίνουν να έχουν φτιάξει τουλάχιστον μία εφαρμογή ή να έχουν ασχοληθεί επι του θέματος, να έχουν ανοίξει το xcode, έστω απο περιέργεια να δούν τι διάολο είναι αυτό, κι όχι να κρίνουν μόνο συγκρίνοντας και υπολογίζοντας αφαιρετικά...”), το software reviewing (τουλάχιστον σε επαγγελματικό επίπεδο, όπως το έχω βιώσει εγώ) δεν γίνεται ΠΟΤΕ απο προγραμματιστές: Η δουλειά του software reviewer ΔΕΝ είναι να μετρήσει το budget, το κόστος, τον χρόνο, τις εργατοώρες και το πόσοι άνθρωποι δούλεψαν για να παραχθεί μια εφαρμογή, ούτε να ελέγξει αν η εφαρμογή φτιάχτηκε μέσα σε 2 ώρες ή σε δυο χρόνια και ποιός ήταν ο βαθμός δυσκολίας της (πράγματα τα οποία θα λάμβανε σοβαρά υπόψη του ένας προγραμματιστής αν έκανε αυτός το review). Και ο λόγος για τον οποίο ΔΕΝ ασχολείται με αυτά τα πράγματα ο reviewer, είναι για να μην χάσει τον στόχο του. Για τον reviewer μια εφαρμογή, είτε είναι επεξεργαστής κειμένου, είτε είναι πρόγραμμα 3D modeling, είτε είναι τηλεοπτικός οδηγός, είτε είναι θερμιδομετρητής, υπόκειται στα ίδια αυστηρά κριτήρια αξιολόγησης, τα οποία είναι κοινά για όλες τις εφαρμογές. Το κόστος, ο χρόνος, οι εργατοώρες και τα συναφή έχουν σχέση με την τιμολόγηση της εφαρμογής, και όχι με την αξιολόγηση της. Αξιολόγηση. Αυτή είναι η λέξη – κλειδί. Και η αξιολόγηση γίνεται ΠΑΝΤΑ απο την σκοπιά του end user. Αυτός είναι ο στόχος του reviewer: η αξιολόγηση του software απο την μεριά του τελικού χρήστη, χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα κριτήρια ποιότητας...
Το πρώτο πράγμα λοιπόν που κοιτάει ένας reviewer όταν επιχειρεί να αξιολογήσει μια εφαρμογή, είναι εάν η εφαρμογή κάνει αυτό το οποίο υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει/ αναμένεται να κάνει/ διαφημίζεται ότι κάνει. Τις περισσότερες φορές αυτά τα τρία δεν συμπίπτουν. Όταν συμπίπτουν, τότε έχουμε μια καλή αρχή. Αλλα συνήθως το τι υποτίθεται ότι κάνει η εφαρμογή, είναι διαφορετικό τόσο απο τι περιμένει κανείς να κάνει, όσο και απο το τι διαφημίζεται ότι κάνει.
Case Study: Θερμίδες. Αντιγράφω απο το Application description στο AppStore: “Useful in every situation. Wherever you are eating or drinking, in home, work or out with your friends you can now calculate the number of calories and not be afraid of eating too mutch”.
Αυτή είναι η διαφήμηση του Θερμίδες. Δίνει στον υποψήφιο αγοράστη την εντύπωση ότι χρησιμοποιώντας την, θα μπορεί να υπολογίζει με ακρίβεια τον αριθμό των θερμίδων που καταναλώνει. Αυτό το οποίο δεν λέει, είναι ότι ο χρήστης θα πρέπει να κάνει ο ίδιος τους υπολογισμούς με το μυαλό του, μιας και η εφαρμογή δεν διαθέτει κάποιου είδους calculator (ώστε να μπορεί ο χρήστης να προσθέσει 3-4 τροφές μαζί και να δεί απευθείας το σύνολο των θερμίδων). Ακόμα χειρότερα, αυτό το οποίο ο χρήστης δεν γνωρίζει είναι ότι η θερμιδική αξία των τροφών που αναφέρονται στην εφαρμογή δεν βασίζεται σε κάποια δεδομένη σταθερά (πχ σε 100 γραμμάρια τροφής για όλο το φάσμα των τροφών), αλλά για κάθε τροφή λαμβάνεται υπόψη διαφορετική ποσότητα, πολλές φορές μάλιστα ασαφής: Η “μερίδα” δεν είναι τυποποιημένη ποσότητα φαγητού, ποτέ άλλωστε δεν υπήρξε. Και αυτό το “μέτριο” αβοκάντο τι ποσότητα φαγητού είναι?
Το δεύτερο πράγμα το οποίο εξετάζει ο reviewer είναι το κατά πόσο αυτό που κάνει η εφαρμογή είναι πράγματι χρήσιμο. Για τις περισσότερες εφαρμογές η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι αρνητική, και επιπλέον εξαρτάται άμεσα απο τα ευρήματα του πρώτου μέρους της αξιολόγησης. Στην περίπτωση των Θερμίδων: Πόσο χρήσιμο είναι τελικά αυτό που κανει η συγκεκριμένη εφαρμογή; Αν αυτό που κάνει δεν διαφέρει σε τίποτα απο το να έχεις σε ένα μικρό βιβλιαράκι γραμένες χίλιες τροφές με την αντίστοιχη θερμιδική τους αξία με μη – τυποποιημένο τρόπο, και στο τέλος ένα ευρετήριο με τι τροφές και την σελίδα στην οποία θα τις βρείς, τότε η χρησιμότητα της εφαρμογής είναι απο ελάχιστη εώς μηδαμινή, μιας και όλη η δουλειά (κοινώς, ο υπολογισμός των θερμίδων με τα διάφορα είδη τροφών) γίνεται και στις δύο περιπτώσεις απο τον ίδιο τον χρήστη με την χρήση του... εγκεφάλου του. Ποιός ο λόγος ύπαρξης μιας εφαρμογής, όταν καταργείς το πλεονέκτημα χρήσης της εφαρμογής που είναι η αυτοματοποίηση της εργασίας;
Τέλος, το τρίτο πράγμα το οποίο εξετάζει ένας reviewer, με βάση πάντα τα παραπάνω, είναι το τι τελικά λείπει απο την εφαρμογή. Και εδώ αναπόφευκτα εισέρχεται η σύγκρισή με αντίστοιχες εφαρμογές. Και η σύγκριση συνήθως είναι αμείλικτη, καθώς γίνεται απο την μεριά του τελικού χρήστη, ο οποίος φυσικά ενδιαφέρεται πρώτα και κύρια για την κάλυψη των αναγκών του, και όχι για την εθνικότητα του developer της εφαρμογής...
Φυσικά σε αυτό το “πακέτο” έρευνας μπαίνουν και άλλα στοιχεία τα οποία εξετάζει ο reviewer, όπως είναι η σταθερότητα της εφαρμογής, τα τυχόν bugs, τα εξτρά χαρακτηριστικά που δίνουν επιπρόσθετη αξία στην εφαρμογή, η καμπύλη μάθησης, η αυθεντικότητα/ πρωτοτυπία της εφαρμογής, το “εικαστικό” της τμήμα (κοινώς τα εμφανισιακά της χαρακτηριστικά), η “μακροζωία” της (για πόσο καιρό κρατάει το ενδιαφέρον του χρήστη), το αγοραστικό κοινό στο οποίο απευθύνεται, και το πόσο ανταγωνιστική είναι σε σχέση με τις “αντίπαλες “εφαρμογές.
Χρησιμοποιώντας όλα τα παραπάνω, μπορείτε με άριστα το 10 να δώσετε μια βαθμολογία στις Θερμίδες; Και αφού βαθμολογήσετε, προσπαθήστε να εξηγήσετε πως γίνεται στο AppStore σε σύνολο 3 review με άριστα τα πέντε αστέρια, να έχει 2 review με τέσσερα αστέρια και 1 με δύο, και το μόνο πρόβλημα που εντοπίζεται είναι το ότι στις μεγάλες προτάσεις δεν φαίνεται ο αριθμός των θερμίδων...
Τελευταία επεξεργασία από: Tillter, 19/10/2009 - 22:14
