δεν πειραζει ... αμα θες θα σου πω εγω τ ειναι να θυμηθεις
Tο virtual machine που τρέχει το τηλέφωνο, είτε ART είτε Dalvik, είναι το compiler (“πρόγραμμα”) που ανοιγοκλείνει τις εφαρμογές μας. Στην ουσία μετατρέπει το κώδικα που έγραψε ο developer της εφαρμογής σε κώδικα που καταλαβαίνει ο επεξεργαστής μας. Αυτό είναι η πολύ απλοποιημένη εξήγηση αλλά δεν είναι λάθος.
Ως τώρα, και ακόμα επίσημα, το Android λειτουργεί με default compiler το Dalvik. Το Dalvik χρησιμοποιεί το Just-In-Time πρωτόκολλο και κάθε φορά που ανοίγουμε μια εφαρμογή “μεταφράζει” το κώδικα της εφαρμογής σε κώδικα που καταλαβαίνει ο επεξεργαστής και την ανοίγει.
Το ART ή Android RunTime χρησιμοποιεί το Ahead-Of-Time πρωτόκολλο κάνει την ίδια διαδικάσία όταν κατεβάζουμε και εγκαθιστούμε την εφαρμογή και έτσι δε χρειάζεται να το ξανακάνει κάθε φορά που την ανοίγουμε. Έτσι, οι εφαρμογές ανοίγουν πιο γρήγορα σε σχέση το Dalvik. Αυτό σημαίνει ότι κερδίζουμε μπαταρία, αφού δε χρειάζεται να “κουράζουμε” το hardware μας κάθε φορά που θέλουμε να ανοίξουμε κάτι και όλα γίνονται γρηγορότερα. Είμαι σε καλό δρόμο αρχίζω να θυμάμε σιγά σιγά.Θα κλάψουν μανούλες απο την έκδοση Android L.