Δημοσίευση 10/08/2010 - 10:44
Το πρώτο μου κινητό ήταν το Panasonic GD 90.
Ήταν η εποχή που όλα τα κινητά είχαν εξωτερική κεραία. Από περίεργια καμιά φορά έκλεινα την κεραία με την παλάμι και το σήμα έπεφτε δραματικά.
Δεν το είχα δοκιμάσει ποτέ εν ώρα κλήσης για να εκφέρω γνώμη.
Οι εταιρίες τότε δε βάζανε εσωτερικές κεραίες λόγο κατανάλωσης και ακτινοβολίας. Όσοι είχαν το NOKIA 3210 καταλαβαίνουν. Είχε μπαταρία που μπορούσε να τροφοδοτήσει το σπίτι σου και έβγαζε ακτινοβολία όσο ένας φούρνος μικροκιμάτων αλλά είχε... Τι είχε; θα ρωτήσετε! Είχε σήμα, σήμα καμπάνα!
Σε κλοβό Φαραντέι να το έβαζες δε έπεφτε ούτε νταμάκι.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι στο σημείο που έχουν εξελιχθεί τα κινητά έχουν βάλει προτεραιότητα άλλα χαρακτηριστικά. Δεν ξέρω κατά πόσο εξάλλου κάποιος που παίρνει iPhone σκέφτεται τις τηλεφωνικές του ανάγκες. Αν και θα έπρεπε. Εγώ επί ένα χρόνο το είχα σαν δεύτερο επειδή το θεωρούσα άβολο για λειτουργίες όπως τηλεφωνήματα και μήνυματα. Ίσως όλα είναι τελικά μια συνήθεια. Αν ένα κινητό μου δημιουργούσε προβλήματα στις συνομιλίες μου θα το πέταγα, αλλά επειδή έχω μια ιδέα από τηλεπικοινωνίες δε θα το κάνω γιατί ξέρω ότι περίπου τα ίδια προβλήματα μπορεί να έχω και με κινητό 20€.
Δεν πιστεύω ότι ο Jobs δε γνώριζε το πρόβλημα πριν από την κυκλοφορία του 4. Εκτός και αν βέβαια ξεχάσανε να κάνουν δυο τρεις δοκιμές με την κεραία. Ούτε ότι ελπίζανε κανείς να μην το πάρει χαμπάρι. Ίσως απλά να μη μπορούσε να γίνει αλλιώς σε αυτό το επίπεδο που έχει φτάσει το iPhone. Ίσως αν το κάνανε τέλειο θα έπρεπε να δηλώσουμε υποταγή στον Δημιουργό (τον Stevie εννοώ). Αλλά Εκείνος, σπλαχνικός ως είναι άφησε σε μας να διαλέξουμε να θέλουμε το iPhone 4 με το μοναδικό του σφάλμα (πολύ σοβαρό για τηλέφωνο κατα τη γνώμη μου).
Ο στιβ αγαπάει το ποίμνιό του και για αυτό το θέλει σκεπτόμενο.
Και για αυτό μας δοκιμάζει με αυτή του την πράξη.
Εντάξη ξεφύγαμε. Φτάνει!