Καθημερινή απορία για πολλούς χρήστες κινητών τηλεφώνων και περισσότερο χρήστες smartphones, αποτελεί το σύνολο των συντομογραφιών που περιγράφουν συστήματα τηλεπικοινωνιών, πρωτόκολλα, διάφορα τεχνικά τμήματα και λειτουργίες των συσκευών. Απόψε αποφάσισα να εξηγήσω (συνοπτικά) μερικές βασικές ορολογίες που αφορούν κυρίως τη μετάδοση δεδομένων μέσω των κινητών μας. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
GSM : Global System for Mobile communications (Παγκόσµιο Σύστηµα Κινητών Επικοινωνιών)
Kοινό Ευρωπαϊκό ψηφιακό σύστημα κινητής τηλεφωνίας. Tο Ευρωπαϊκό Τηλεπικοινωνιακό Συμβούλιο (European Telecommunications Standards Institute) το 1982, άρχισε την μελέτη για την δημιουργία ενός κοινού Ευρωπαϊκού ψηφιακού συστήματος κινητής τηλεφωνίας δεύτερης γενιάς (2G). Αυτό το σύστημα ονομάστηκε αρχικά Group Special Mobile (GSM). Το GSM είναι ένα κυψελοειδές ψηφιακό σύστημα κινητής τηλεφωνίας δεύτερης γενιάς (2G), το οποίο χρησιμοποιεί ηλεκτρομαγνητικά σήματα και την τεχνική πολλαπλής πρόσβασης με διαχωρισμό του διαθέσιμου φάσματος συχνοτήτων σε ένα αριθμό καναλιών και την διαίρεση αυτών σε χρονοθυρίδες για την μετάδοση σημάτων. Το 1989 η ευθύνη του GSM ανατέθηκε στο Ευρωπαϊκό Τηλεπικοινωνιακό Ινστιτούτο Προτύπων (ETSI) και το 1990 ανακοινώθηκαν επίσημα για πρώτη φορά το πρότυπο και τα χαρακτηριστικά του GSM. Το 1991 άρχισε η εμπορική του διάθεση στην Ευρώπη, ενώ στην Ελλάδα το σύστημα χρησιμοποιήθηκε το 1993 από την WIND Hellas (πρώην TIM ή πρώην TELESTET). Tο πρότυπο GSM δεν είναι μόνο Ευρωπαϊκό πρότυπο, αφού υιοθετήθηκε από πολλές άλλες χώρες των άλλων Ηπείρων, εκμεταλλευόμενο διάφορες ζώνες συχνοτήτων. Υπηρεσίες όπως κλήση, λήψη κλήσεως, αποστολή και λήψη sms, αποστολή και λήψη mms, εκτροπή κλήσεων, φραγή κλήσεων, απόκρυψη κλήσεων, αναμονή και κράτηση κλήσεων, τηλεδιάσκεψη, λειτουργούν χάρη στις τεχνικό υπόβαθρο ενός δικτύου GSM.
2G (or 2-G), 3G, 4G : 2η, 3η, 4η γενιά ψηφιακών ασύρματων τηλεπικοινωνιακών δικτύων αντίστοιχα
Η δεύτερη γενιά κυψελλωτών (cellular) τηλεπικοινωνιακών δικύων, πρωτοεμφανίστηκε εμπορικά, κάτω από το GSM Standard, το 1991. Τρία κύρια πλεονεκτήματα των δικτύων 2ης γενιάς (2G) σε σύγκριση με τους “προκατόχους” τους, ήταν:
Ψηφιακά κρυπτογραφημένες τηλεφωνικές συνομιλίες
Πολύ μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στο φάσμα συχνοτήτων
Υπηρεσίες Διαχείρισης δεδομένων όπως τα SMS
Μετά την έναρξη λειτουργίας των δικτύων 2G, όλα τα προγούμενα τηλεφωνικά συστήματα κινητής τηλεφωνίας, χαρακτηρίστικαν ως 1G. Ενώ τα ραδιο-σήματα στα δίκτυα 1G είναι αναλογικά, τα αντίστοιχα των δικτύων 2G είναι ψηφιακά. Και τα δύο συστήματα χρησιμοποιούν ψηφιακή σηματοδοσία για σύνδεση με τους ραδιο-φάρους (που λαμβάνουν τα σήματα των κινητών συσκευών), μέσω των οποίων μεταφέρονται στο υπόλοιπο τηλεφωνικό σύστημα.
Το σύστημα 2G, έδωσε με τη σειρά τη θέση του σε νεώτερες τεχνολογίες (με πολύ μεγαλύτερο broadband και ειδικούς αλγορίθμους που επιτρέπουν ολοκλήρωση υπηρεσιών όπως μεταφορά μεγάλων αρχείων πολυμέσων, τηλεοπτικών σημάτων κ.α.) που χαρακτηρίστηκαν αντίστοιχα ως 2.5G, 2.75G, 3G, και 4G . Παρά την ραγδαία εξέλιξη, δίκτυα 2G βρίσκονται ακόμη σε χρήση σε πολλές χώρες της γης, ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα.
UMTS : Universal Mobile Telecommunications System (Παγκόσμιο Σύστημα Κινητών Τηλεπικοινωνιών)
Ένα από τα συστήματα τεχνολογιών κινητής τηλεφωνίας τρίτης γενιάς (3G), που έχει επίσης εξελιχθεί για χρήση και στην τεχνολογία τέταρτης γενιάς (4G). Αντίθετα με τα EDGE (IMT Μονού-Φορέα, βασισμένου στο GSM) και CDMA2000 (IMT Πολλαπλού-Φορέα), το UMTS απαιτεί νέα υποδομή σταθμών βάσης και νέα κατανομή συχνοτήτων. Παρ’ όλα αυτά, είναι στενά συνδεδεμένο με το GSM/EDGE αφού δανείζεται και κτίζεται πάνω σε σχέδια του GSM. Επιπλέον, οι περισσότερες φορητές συσκευές UMTS, υποστηρίζουν επίσης δίκτυα GSM, επιτρέποντας άρρηκτη διπλή λειτουργία. Γι’ αυτό, το UMTS μερικές φορές προβάλλεται ως 3GSM, δίνοντας έμφαση στην πολύ στενή σχέση με το GSM και διαφοροποιούμενο από άλλες ανταγωνιστικές τεχνολογίες. Η διακριτική ονομασία UMTS, χρησιμοποιείται κυρίως στην Ευρώπη. Εκτός Ευρώπης, το συγκεκριμένο σύστημα είναι γνωστό με άλλα ονόματα όπως FOMA ή W-CDMA. Στην αγορά δε, προβάλλεται ως 3G ή 3G+.
HSDPA : High-Speed Downlink Packet Access (Πρόσβαση υψηλής ταχύτητας λήψης πακέτων)
Πρόκειται για πρωτόκολλο τηλεπικοινωνιών κινητής τηλεφωνίας, επιπέδου εξελιγμένου 3G (τρίτης γενιάς), που ανήκει στην οικογένεια των πρωτοκόλλων High Speed Packet Access (HSPA – χρησιμοποιούνται επίσης στα δίκτυα 3.5G, 3G+ or turbo 3G) και το οποίο επιτρέπει σε δίκτυα βασισμένα στο Universal Mobile Telecommunications System (UMTS), να επιτυγχάνουν υψηλότερες ταχύτητες αλλά και χωρητικότητες μετάδοσης δεδομένων. Οι υπάρχουσες διαμορφώσεις HSDPA, υποστηρίζουν ταχύτητες λήψης of 1.8, 3.6, 7.2 and 14.4 Megabits/sec. Περαιτέρω αύξηση ταχύτητας είναι διαθέσιμη με τη χρήση HSPA+ , που υποστηρίζει ταχύτητες λήψης έως και 42 Mbit/s και έως 84 Mbit/s με την έκδοση 9 των 3GPP standards.
EDGE : Enhanced Data rates for GSM Evolution (Βελτιωμένοι ρυθμοί μετάδοσης Δεδομένων για την Εξέλιξη του GSM)
Γνωστό επίσης ως Βελτιωμένο GPRS (EGPRS), ή IMT Single Carrier (IMT-SC), ή Enhanced Data rates for Global Evolution. Πρόκειται για ψηφιακή τεχνολογία κινητής τηλεφωνίας, που επιτρέπει βελτιωμένους ρυθμούς μετάδοσης δεδομένων με λειτουργία συμβατότητας προς τα πίσω, λειτουργώντας ως επέκταση του GSM. Θεωρείται ως ραδιο-τεχνολογία επιπέδου προ-3G. Αναπτύχθηκε στα δίκτυα GSM από το 2003. Η τεχνολογία EDGE, τυποποιήθηκε από το 3GPP, ως μέρος της οικογένειας τεχνολογιών GSM. Μέσω της προώθησης ιδιαίτερα προηγμένων μεθόδων κωδικοποίησης και μετάδοσης δεδομένων, βελτιώνει σημαντικά τους ρυθμούς μετάδοσης ανά ραδιο-κανάλι, έχοντας ως αποτέλεσμα την αύξηση χωρητικότητας και απόδοσης σε σύγκριση με μια κοινή σύνδεση GSM/GPRS. Με την εξέλιξή του ως Evolved EDGE (Εξελιγμένο EDGE), συνεχίζει (ως μέρος της Έκδοσης 7 των 3GPP standards) να παρέχει μειωμένες λανθάνουσες καταστάσεις και υπερδιπλασιασμένη απόδοση, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις High-Speed Packet Access (HSPA). Η χρήση του, μας προσφέρει τυπικούς ρυθμούς μετάδοσης 400Kbit/s και μέγιστους ρυθμούς έως 1Mbit/s.
GPRS: General Packet Radio Service (Γενικό Πακέτο Ραδιο-Υπηρεσιών)
Χρεώσιμη από τα δίκτυα κινητής, υπηρεσία μετάδοσης δεδομένων σε δομή “πακέτων”, που χρησιμοποιείται από 2G και 3G GSM συστήματα. Η υπηρεσία είναι διαθέσιμη σε χρήστες κινητής τηλεφωνίας, περισσοτέρων των 200 χωρών παγκοσμίως. Πρωτοτυποποιήθηκε από το European Telecommunications Standards Institute (ETSI – Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Προτύπων Τηλεπικοινωνίας) προς βελτίωση των παλαιοτέρων τεχνολογιών CDPD και i-mode. Σήμερα, συντηρείται από το 3rd Generation Partnership Project (3GPP). Σε συστήματα 2G, το GPRS παρέχει ρυθμούς μετάδοσης δεδομένων 56-114 kbit/second. Η τεχνολογία 2G, συνδυασμένη με το GPRS, μερικές φορές χαρακτηρίζεται ως 2,5G, ανάμεσα δηλαδή στις τεχνολογίες κινητής τηλεφωνίας δεύτερης και τρίτης γενιάς. Όλες οι εκδόσεις GSM από την 97 και πέρα, ενσωματώνουν την τεχνολογία GPRS. Η χρέωση χρήσης της υπηρεσίας GPRS, βασίζεται είτε στη λογική του προπληρωμένου πακέτου όγκου δεδομένων, είτε στη μέθοδο “πληρωμή σύμφωνα με τη χρήση”.
3GPP : 3rd Generation Partnership Project
Πρόκειται για μια συνεργασία των οργανισμών τηλεπικοινωνιών παγκοσμίως, με σκοπό την δημιουργία παγκόσμιου συστήματος κινητής τηλεφωνίας 3ης γενιάς με τυποποιημένα τεχνικά χαρακτηριστικά. Οι προδιαγραφές του 3GPP, βασίζονται σε μια εξέλιξη των προδιαγραφών του συστήματος GSM. Οι ομάδες που συνθέτουν τον οργανισμό είναι : European Telecommunications Standards Institute, Association of Radio Industries and Businesses / Telecommunication Technology Committee (ARIB/TTC) (Japan), China Communications Standards Association, Alliance for Telecommunications Industry (North America) and Telecommunications Technology Association (South Korea). Η συνεργασία πρωτοκαθιερώθηκε τον Δεκέμβριο του 1998.
[VIA]
